Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Ο πραγματικός ρόλος της φορολογίας

http://www.judex.gr/wp-content/uploads/2013/04/TaxBurden.jpg
γράφει ο Μιχάλης Παπαγεωργίου


Ο φόρος σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος δικαίου ως κύριο και πρωτεύοντα σκοπό πρέπει να έχει την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Πιο συγκεκριμένα ,σκοπός του φόρου πρέπει να είναι αφενός η μέριμνα του κράτους για την άμβλυνση της άνισης κατανομής του πλούτου, λόγω της δομής της ελεύθερης οικονομίας και αφετέρου ταμιευτικά η εξυπηρέτηση και οργάνωση των κεκτημένων κοινωνικών δικαιωμάτων.

Η κοινωνική λειτουργία του φόρου είναι κατοχυρωμένη Συνταγματικά στα άρθρο 4 παρ.5 (Αναλογική Φορολογική Ισότητα) και στο άρθρο 78 παρ.4 ( Φοροαπαλλαγές και Δημόσιο Συμφέρον ). Στην Ελλάδα σύμφωνα με τη θεωρία και τη πάγια νομολογία ,φόρος θεωρείται η άμεση ,αναγκαστική, οριστική χρηματική εισφορά που καταβάλλεται χωρίς ειδικό αντάλλαγμα με σκοπό την κάλυψη των δημοσίων αναγκών. Η φορολογία λοιπόν αποτελεί σημαντικό εργαλείο στα χέρια της πολιτικής εξουσίας με σκοπό τον μετριασμό των οικονομικών ανισοτήτων, χάριν της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Πρέπει να συμβάλει δηλαδή προστατευτικά ώστε να αντιμετωπίζεται διαρθρωτικά το κοινωνικό ζήτημα της άνισης κατανομής του εθνικού πλούτου που επικρατεί στην οικονομία της αγοράς. Εξ άλλου και ο ταμιευτικός χαρακτήρας του φόρου ,δηλαδή η μεταβίβαση από τον ιδιώτη στο κράτος αγοραστικής δύναμης για την κάλυψη δημοσίων αναγκών δεν είναι ο αυτοσκοπός αλλά το μέσο για την χρηματοδότηση αναγκών που ικανοποιούν τις κοινωνικές ανάγκες. Συνεπώς πως υλοποιούνται όλα τα παραπάνω, με την άτακτη και χωρίς προοπτική φορολόγηση που υπάρχει σήμερα;
Στις μέρες μας παρατηρείται το ακριβώς αντίθετο. Το κράτος σήμερα είναι παράλυτο ,χωρίς αναπτυξιακή πολιτική , έρμαιο κερδοσκόπων ,οι οποίοι επιτάσσουν και επιβάλλουν φορολογικά μέτρα που καταστρατηγούν τον δεοντολογικό και ορθολογικό σκοπό της σύγχρονης λειτουργίας του φόρου. Το μόνο που επιδιώκουν είναι η κατάργηση των κοινωνικών κεκτημένων και δικαιωμάτων , η διάσπαση της μεσαίας τάξης και του κοινωνικού ιστού και η ολοένα και πιο ακραία άνιση κατανομή του πλούτου. Όνειρο τους; H εξάπλωση και η διοχέτευση αυτής της παθογένειας σε όλη την Ευρώπη αποσκοπώντας σε ένα ευκαιριακό άμετρα υπερβολικό κέρδος , μιας χρηματιστηριακής και τραπεζικής ολιγαρχίας.
Στο χάος του απροκάλυπτου νεοφιλελεύθερου μοντέλου και της εξουσίας των αγορών που έχει επικρατήσει, η Αλλαγή θα επέλθει μόνο αν το Δίκαιο προηγηθεί της οικονομίας. Όταν οι Αρχές του Δικαίου τιθασεύουν τους οικονομικούς όρους με άξονα το γενικό συμφέρον και την κοινωνική γαλήνη. Επιπλέον με βάση την θεμελιώδη αρχή της Αναλογικότητας , το νομοθετικό σώμα ,η Βουλή, έχει την υποχρέωση για κάθε φορολογικό μέτρο πριν την ψήφιση του, να αναζητά υπεύθυνα και εξαντλητικά, μέτρα εναλλακτικά λιγότερο επαχθή για το μέσο φορολογούμενο. Κάθε μέτρο ας γίνει κατανοητό πως πρέπει να είναι αναγκαίο ,κατάλληλο και να έχει εύλογη σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό, ώστε να είναι στο κάτω κάτω εφικτό στο να υλοποιηθεί με επιτυχία . Η φορολογική πολιτική είναι αναπόφευκτο πως πρέπει να προκύπτει με βάση τις πραγματικές ανάγκες και συνθήκες της κάθε κοινωνίας-χώρας και όχι από λογιστικούς αριθμούς. Πρέπει να στηρίζεται στην κοινή πείρα και αντίληψη για την ιδιοσυγκρασία του κάθε λαού και όχι σε αδιέξοδα στείρες εισπρακτικές μεθόδους. Η φορολογική νομοθεσία πρέπει να είναι λελογισμένη, δίκαιη, ευέλικτη και άμεσα αποτελεσματική.
Δυστυχώς ,βρισκόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο που οδηγεί στον γκρεμό ή στην …καλύτερη περίπτωση σε ένα συνεχή «επαιτικό παρασιτισμό » της πατρίδας μας. Ο καθένας από εμάς και όλοι μαζί οφείλουμε να πιέσουμε και να διεκδικήσουμε με όπλο μας την εργατικότητα και την ειλικρίνεια, μια διαχρονικά ευημερούσα Ευρώπη των λαών και να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ σε μια θνησιγενή Ευρώπη των αγορών. Ας πατήσουμε επιτέλους απότομα το φρένο στο γκάζι που μας έχουν βάλει κάποιοι προς των γκρεμό. Ας γκρεμίσουμε τις επιπόλαιες ,τυχοδιωκτικές και ευκαιριακές πολιτικές της τρόικας ,με μία δημιουργική, αναπτυξιακή, άμεσα εφαρμόσιμη πρόταση, πιστεύοντας πρώτα από όλα στον εαυτό μας ως έθνος.. Ας ονειρευτούμε έναν καλύτερο κόσμο ,πιο δίκαιο ,πιο αξιοκρατικό με την ευρύτερη δυνατή ευημερία και κοινωνική ειρήνη.
* ο Μιχάλης Παπαγεωργίου είναι ασκούμενος δικηγόρος και μεταπτυχιακός φοιτητής Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης Νομικής ΔΠΘ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου